به چیزهایی که خودشان نیاز دارند علاقه دارند. در غیر اینصورت توجه و علاقه ای به سایر محرکات ندارند. بزرگسالان برای جلب نظر انها به سختی تلاش میکنند. کودکان دارای مشکلات توجه اشتراکی از روش های بالغانه برای جلب نظر دیگران استفاده نمیکنند. برای مثال کودک ۱۲ماهه با مشکل توجه اشتراکی وقتی اتفاقی بیفتد گریه میکند اما سعی نمیکند. بگوید چه اتفاقی افتاده است‌.این وضعیت را با یک کودک یکساله نرمال مقایسه کنید. معمولا در چنین شرایطی سعی میکند فعالیت های والدین رابرای رسیدن به آنچه میخواهد هدایت میکند، به والدین نگاه میکند. به انها اشاره میکند یا انها را راهنمایی میکند.

سپس هر روشی را ادامه میدهد تا مطمین شود. مادر یا پدر درخواست او را متوجه شده اند. حتی قبل از صحبت کردن. مسئله ای جدی کودک با اختلال در این نوع توجه با ان روبرو میشود. زمانی است که با مهارت های اجتماعی دیگر مانند برقراری تماس چشمی با دیگر افراد، درک و یا به اشتراک گذاری حالت های هیجانی هنگام تعامل با دیگران است.